HET BOEK DERRICHTEREN,GENAAMDJUDICUM

HOOFDSTUK 11.

Jefta, als onecht, van zijn broeders verstoten zijnde, gaat wonen in het land Tob, alwaar hij zich met enig volk oefent in uittochten, vs. 1, enz. Wordt daarna van de oudsten van Gilead beroepen tot krijgsoverste tegen de Ammonieten, 5. Zulks hij onder zekere conditie aanneemt, 9. Zendt tweemaal boden tot den koning der Ammonieten om hem tot afstand van krijg te bewegen, maar tevergeefs, 12. Dies Jefta, door Gods Geest gedreven, tegen hem optrekt, en doet een onbedachte gelofte, 29. Hij slaat de Ammonieten, 32. En volbrengt zijn gelofte aan zijn dochter, 34.

Jefta
1

JEFTAa nu, de 1Gileadiet, was een strijdbaar held, maar hij was een 2hoerenkind; doch 3Gilead had Jefta gegenereerd.

2

Gileads huisvrouw baarde hem ook zonen; en de zonen 4dezer vrouw groot geworden zijnde, stieten Jefta uit en zeiden tot hem: Gij zult in het huis onzes vaders niet erven, want gij zijt een zoon van een 5andere vrouw.

3

Toen vlood Jefta voor het aangezicht zijner broederen en woonde in het land 6Tob; en 7ijdele mannen vergaderden zich tot Jefta en 8togen met hem uit.

4

9En het geschiedde 10na enige dagen, dat de kinderen Ammons tegen Israël krijgden.

5

Zo geschiedde het als de kinderen Ammons tegen Israël krijgden, dat de 11oudsten van Gilead heengingen om Jefta te halen uit het land 12Tob.

6

En zij zeiden tot Jefta: Kom en wees ons tot een 13overste, opdat wij strijden tegen de kinderen Ammons.

7

Maar Jefta zeide tot de oudsten van Gilead: Hebt gijlieden mij niet gehaat en mij uit mijns vaders huis verstoten? Waarom zijt gij dan nu tot mij gekomen, 14terwijl gij in benauwdheid zijt?

8

En de oudsten van Gilead zeiden tot Jefta: Daarom zijn wij nu tot u wedergekomen, dat gij met ons trekt en tegen de kinderen Ammons strijdt; en gij zult ons tot een hoofd zijn, over alle inwoners van Gilead.

9

Toen zeide Jefta tot de oudsten van Gilead: Zo gijlieden mij wederhaalt om te strijden tegen de kinderen Ammons, en de HEERE hen voor mijn aangezicht geven zal, zal ik u dan tot een hoofd zijn?

10

En de oudsten van Gilead zeiden tot Jefta: De HEERE zij 15Toehoorder tussen ons, indien wij niet alzo naar uw woord doen.

11

Alzo ging Jefta met de oudsten van Gilead, en het volk stelde hem tot een hoofd en overste over zich. En Jefta sprak al zijn 16woorden voor het 17aangezicht des HEEREN te Mizpa.

12

Voorts zond Jefta boden tot den koning der kinderen Ammons, 18zeggende: 19Wat hebben ik en gij met elkander te doen, dat gij tot mij gekomen zijt om 20tegen mijn land te krijgen?

13

En de koning der kinderen Ammons zeide tot de boden van Jefta: Omdat Israël, als hij uit Egypte optoog, mijn land genomen heeft van de 21Arnon af tot aan de Jabbok en tot 22aan de Jordaan; zo geeft mij dat nu weder met vrede.

14

Maar Jefta 23voer wijders voort, en zond boden tot den koning der kinderen Ammons,

15

En hij 24zeide tot hem: Zo zegt Jefta: bIsraël heeft het land der 25Moabieten en het land der kinderen Ammons niet genomen.

16

Want als zij uit Egypte optogen, zo wandelde Israël door de woestijn tot aan de Schelfzee en kwam te 26Kades.

17

En Israël zond boden tot den koning der Edomieten, zeggende: cLaat mij toch door uw land doortrekken; maar de koning der Edomieten gaf geen gehoor. En hij zond ook tot den koning der 27Moabieten, die ook niet wilde. Alzo bleef Israël in Kades.

18

Daarna wandelde 28hij in de woestijn en toog om het land der Edomieten en het land der Moabieten, en kwam van den opgang der zon aan het land der Moabieten en 29zij legerden zich op gene zijde van de 30Arnon; maar zij kwamen niet binnen de landpale der Moabieten; want de Arnon is de landpale der Moabieten.

19

dMaar Israël zond boden tot Sihon, de koning der Amorieten, koning van Hesbon, en Israël 31zeide tot hem: eLaat ons toch door uw land doortrekken tot aan 32mijn plaats.

20

Doch Sihon betrouwde Israël niet door zijn 33landpale door te trekken; maar Sihon verzamelde al zijn volk, en zij legerden zich te Jahza; en hij streed tegen Israël.

21

En de HEERE, de God Israëls, gaf Sihon met al zijn volk in Israëls hand, dat zij hen sloegen; alzo nam Israël erfelijk in het ganse land der Amorieten, die in hetzelve land woonden.

22

En zij namen erfelijk in de ganse 34landpale der Amorieten, fvan de Arnon af tot aan de Jabbok en van de woestijn tot aan de Jordaan.

23

Zo heeft nu de HEERE, de God Israëls, de Amorieten voor het aangezicht van Zijn volk Israël uit de bezitting verdreven; en zoudt gij 35hunlieder erfgenaam zijn?

24

Zoudt gij niet dengene erven, dien uw god 36Kamos voor u uit de bezitting verdreef? Alzo zullen 37wij al dengene erven dien de HEERE onze God voor ons aangezicht uit de bezitting verdrijft.

25

gNu voorts, zijt gij 38veel beter dan Balak, de zoon van Zippor, de koning der Moabieten? Heeft hij ooit met Israël 39getwist? Heeft hij ook ooit tegen hen gekrijgd?

g Num. 22:2, enz.
26

Terwijl Israël 40driehonderd jaar gewoond heeft in Hesbon en in haar stedekens, en in Aroër en in haar stedekens, en in al de steden die aan de zijde van de Arnon zijn; waarom hebt gij het dan in dien tijd niet 41gered?

27

Ook heb 42ik aan u niet gezondigd, maar gij 43doet kwalijk bij mij, dat gij tegen mij krijgt; de HEERE, Die Rechter is, richte heden tussen de kinderen Israëls en tussen de kinderen Ammons.

28

Maar de koning der kinderen Ammons hoorde niet naar de woorden van Jefta, die hij tot hem 44gezonden had.

Jefta's gelofte
29

Toen 45kwam de Geest des HEEREN op Jefta, dat hij 46Gilead en Manasse doortrok; want hij trok door tot Mizpe 47in Gilead, en van Mizpe in Gilead trok hij door tot de kinderen Ammons.

30

En Jefta beloofde den HEERE een gelofte en zeide: Indien Gij de kinderen Ammons 48ganselijk in mijn hand zult geven,

31

Zo zal het uitgaande dat uit de deur van mijn huis mij tegemoet zal uitgaan, als ik met vrede van de kinderen Ammons wederkom, dat zal 49des HEEREN zijn, 50en ik zal het 51offeren ten brandoffer.

32

Alzo trok Jefta door naar de kinderen Ammons om tegen hen te strijden; en de HEERE gaf hen in zijn hand.

33

En hij sloeg hen van 52Aroër af tot waar gij komt te 53Minnit, twintig steden, en tot aan 54Abel-Kerámim, met een zeer groten slag. Alzo werden de kinderen Ammons ten onder gebracht voor het aangezicht der kinderen Israëls.

34

Toen nu Jefta te Mizpa bij zijn huis kwam, zie, zo ging zijn dochter uit hem tegemoet met trommels en reien. Zij nu was alleen, een enig kind; hij had 55uit zich anders geen zoon of dochter.

35

En het geschiedde als hij haar zag, zo verscheurde hij zijn klederen en zeide: Ach, mijn dochter, gij hebt mij 56ganselijk nedergebogen, en gij zijt 57onder degenen die mij beroeren; want ik heb mijn mond opengedaan tot den HEERE en ik zal niet kunnen 58teruggaan.

36

En zij zeide tot hem: Mijn vader, hebt gij uw mond opengedaan tot den HEERE, 59doe mij gelijk als uit uw mond gegaan is; naardien u de HEERE 60volkomen wraak gegeven heeft van uw vijanden, van de kinderen Ammons.

37

Voorts zeide zij tot haar vader: Laat deze zaak aan mij geschieden: 61Laat twee maanden van mij af, dat ik heenga, en ga 62af tot de bergen en 63bewene mijn maagdom, ik en mijn gezellinnen.

38

En hij zeide: Ga heen; en hij liet haar twee maanden gaan. Toen ging zij heen met haar gezellinnen en beweende haar maagdom op de bergen.

39

En het geschiedde ten einde van twee maanden, dat zij tot haar vader wederkwam, die aan haar 64volbracht zijn gelofte die hij beloofd had; en zij heeft geen man 65bekend. Voorts werd het een 66gewoonheid in Israël,

40

Dat de dochteren Israëls 67van jaar tot jaar heengingen om de dochter van Jefta, den Gileadiet, 68aan te spreken, vier dagen in het jaar.