HET EERSTE BOEK VANMOZES,GENAAMDGENESIS
HOOFDSTUK 43.
Jakob, vanwege hongersnood en zijner zonen onwilligheid, mitsgaders de hoge verklaringen van Juda, laat eindelijk Benjamin met hen trekken naar Egypte, met geschenken voor den regent, en dubbel geld, vs. 1, enz. Jozef, Benjamin onder hen ziende, laat hen in zijn huis brengen; waarover zij bevreesd zijnde, dat het om hun gevonden geld mocht zijn, ontschuldigen zich bij Jozefs hofmeester, die hun goeden moed geeft, 16. Zij bereiden en brengen Jozef de geschenken, die vriendelijk met hen spreekt, inzonderheid met Benjamin, waarover hij bewogen zijnde, moet wenenshalve wat vertrekken, en onthaalt hen daarna op een zeer heerlijken maaltijd, inzonderheid Benjamin, 25.
DE honger nu werd zwaar 1in het land;
Zo geschiedde het, 2als zij den leeftocht, dien zij uit Egypte gebracht hadden, opgegeten hadden, dat hun vader tot hen zeide: Keert weder, koopt ons een weinig spijze.
Toen sprak Juda tot hem, zeggende: 3Die man 4heeft ons op het hoogste betuigd, zeggende: 5Gij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij dat uw 6broeder met u is.
Indien gij onzen broeder met ons zendt, wij zullen aftrekken en u spijze kopen;
Maar aindien gij hem niet zendt, wij zullen niet aftrekken; want die man heeft tot ons gezegd: bGij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij dat uw broeder met u is.
En Israël zeide: Waarom hebt gij zo kwalijk aan mij gedaan, 7dat gij dien man te kennen gaaft, of gij nog een broeder hadt?
En zij zeiden: Die man 8vraagde zeer nauw naar ons en naar onze maagschap, zeggende: Leeft uw vader nog? Hebt gij nog een broeder? Zo gaven wij het hem te kennen 9volgens diezelve woorden; 10hebben wij juist geweten, dat hij zeggen zou: Brengt uw broeder af?
Toen zeide Juda tot Israël, zijn vader: Zend den jongeling met mij, zo zullen wij ons opmaken en reizen; opdat wij leven en niet 11sterven, noch wij, noch gij, noch onze kinderkens.
Ik zal borg voor hem zijn; cvan mijn hand zult gij hem eisen; indien ik hem tot u niet breng en hem voor uw aangezicht stel, zo zal ik alle dagen tegen u 12gezondigd hebben.
Toen zeide Israël, hun vader, tot hen: 13Is het nu alzo, zo doet dit; neemt van het 14loffelijkste dezes lands in uw vaten en brengt dien man een geschenk henen af: een weinig 15balsem en een weinig honing, specerijen en mirre, 16terpentijnnoten en amandelen.
En neemt 17dubbel geld in uw hand; en brengt het geld, hetwelk in den mond uwer zakken wedergekeerd is, wederom in uw hand; 18misschien is het een feil.
Neemt ook uw broeder mede; en maakt u op, keert weder tot dien man.
En 19God de Almachtige geve u barmhartigheid voor het aangezicht van dien man, dat hij uw anderen broeder en Benjamin met u late gaan. 20En mij aangaande, als ik van kinderen beroofd ben, zo ben ik beroofd.
En die mannen namen datzelve geschenk en namen dubbel geld in hun hand, en Benjamin; en zij maakten zich op en togen af naar Egypte en zij stonden voor Jozefs aangezicht.
Als Jozef Benjamin met hen zag, zo zeide hij tot dengene die over zijn huis was: Breng deze mannen naar het huis toe, en slacht 21slachtvee en maak het gereed; want deze mannen zullen dezen middag met mij eten.
De man nu deed gelijk Jozef gezegd had; en de man bracht deze mannen ten huize van Jozef.
22Toen vreesden deze mannen, omdat zij ten huize van Jozef gebracht werden, en zeiden: Ter oorzake van het geld dat 23in het begin in onze zakken wedergekeerd is, worden wij ingebracht, 24opdat hij ons overrompele en ons overvalle, en 25ons tot slaven neme met onze ezels.
26Daarom naderden zij tot dien man die over Jozefs huis was, en zij spraken tot hem aan de deur van het huis.
En zij zeiden: 27Och, mijn heer, dwij waren 28in het begin 29gewisselijk afgekomen om spijze te kopen.
Het is nu geschied eals wij 30in de herberg gekomen waren en wij onze zakken opendeden, zie, zo was ieders mans geld in den mond van zijn zak, ons geld in zijn gewicht; en wij hebben hetzelve wedergebracht in onze hand.
Wij hebben ook ander geld in onze hand afgebracht om spijze te kopen; wij weten niet wie ons geld in onze zakken gelegd heeft.
En hij zeide: 31Vrede zij ulieden, vreest niet. 32Uw God en uws vaders God heeft u 33een schat in uw zakken gegeven; 34uw geld is tot mij gekomen. En hij bracht Simeon tot hen uit.
En zij bereidden het geschenk totdat Jozef kwam op den middag; want zij hadden gehoord, dat zij aldaar 36brood eten zouden.
Als nu Jozef te huis gekomen was, zo brachten zij hem het geschenk hetwelk in hun hand was, in het huis; en zij g37bogen zich voor hem ter aarde.
En hij 38vraagde hun naar hun welstand en zeide: 39Is het wel met uw vader, den oude, waarvan gij zeidet? Leeft hij nog?
En zij zeiden: Het is wel met uw knecht, onzen vader, hij leeft nog; en zij neigden het hoofd en bogen zich neder.
En hij hief zijn ogen op en zag Benjamin, zijn broeder, den zoon zijner moeder, en zeide: Is dit uw kleinste broeder, hwaarvan gij tot mij zeidet? Daarna zeide hij: 40Mijn zoon, God zij u genadig.
En Jozef haastte zich; want zijn 41ingewand ontstak jegens zijn broeder en hij zocht te wenen; en hij ging in een kamer ien weende aldaar.
Daarna wies hij zijn aangezicht en kwam uit; en 42hij bedwong zichzelven en zeide: 43Zet brood op.
En zij richtten voor 44hem aan 45in het bijzonder en voor 46hen in het bijzonder, en voor de Egyptenaars die met hem aten, in het bijzonder; want de Egyptenaars mogen geen brood eten met de Hebreeën, dewijl 47zulks den Egyptenaars een gruwel is.
En zij zaten 48voor zijn aangezicht, de eerstgeborene naar zijn eerstgeboorte en 49de jongere naar zijn jonkheid; 50dies verwonderden zich de mannen 51onder elkander.
En hij langde hun van de gerechten die vóór hem waren; maar Benjamins gerecht was 52vijfmaal groter dan de gerechten van hen allen. En zij dronken en 53zij werden dronken met hem.