DE EERSTE ZENDBRIEF VAN DEN APOSTEL PAULUSAAN DIE VANKORINTHE
HOOFDSTUK 4.
1 De apostel leert waarvoor de dienaars der gemeente moeten worden gehouden, en wat van hen geëist wordt. 3 Acht weinig het oordeel der mensen, en toont met zijn voorbeeld dat zij voornamelijk voor God rekenschap zullen geven van hun bediening. 6 Vermaant niet alleen de leraars, maar ook alle gelovigen tot een matig gevoelen van zichzelven. 7 Alzo niet zij zichzelven, maar God door Zijn gaven hen onderscheidt. 8 Stelt een onderscheid tussen het groot gevoelen, dat zij van zichzelven hadden, en den nederigen en ellendigen staat der laatste apostelen in deze wereld. 14 Opdat zij door deze vergelijking ook een minder gevoelen van zichzelven zouden hebben. 17 Verklaart dat hij ook Timotheüs te dien einde tot hen zond. 18 Berispt wederom hun opgeblazenheid en dreigt hen met zijn komst. 20 Opdat zij intijds het kwaad uit zich zouden weren en de roede ontgaan.
ALZO houde ons een ieder mens aals dienaars van Christus en 1uitdelers der verborgenheden Gods.
En voorts wordt in de uitdelers vereist bdat elk 2getrouw bevonden worde.
Doch mij is voor het minst, dat ik van ulieden geoordeeld word, of van 3een menselijk oordeel; ja, ik 4oordeel ook mijzelven niet.
dZo dan, oordeelt niets 8vóór den tijd, totdat de Heere zal gekomen zijn, eWelke ook in het licht zal brengen 9hetgeen in de duisternis verborgen is, en openbaren 10de raadslagen der harten; en alsdan zal een iegelijk 11lof hebben van God.
22Want ik acht dat God ons, 23die de laatste apostelen zijn, 24tentoon heeft gesteld hals tot den dood verwezen; want wij zijn ieen schouwspel geworden 25der wereld en den engelen en den mensen.
k26Wij zijn dwazen om Christus' wil, maar 27gij zijt wijzen in Christus; wij zijn zwakken, maar gij sterken; gij zijt heerlijken, maar wij verachten.
Tot op deze tegenwoordige ure lijden wij honger en lijden wij dorst, en zijn naakt, en worden met vuisten lgeslagen, en hebben geen vaste woonplaats;
mEn arbeiden, 28werkende met onze eigen handen; wij worden gescholden en nwij zegenen; wij worden vervolgd en wij verdragen;
Wij worden gelasterd en wij bidden; wij zijn geworden als 29uitvaagsels der wereld en aller afschrapsel 30tot nu toe.
Ik schrijf deze dingen niet om u te beschamen, maar oals mijn lieve kinderen 31vermaan ik u.
Want al hadt gij tienduizend 32leermeesters in Christus, zo hebt gij toch niet vele vaders; pwant in Christus Jezus heb ik u door het Evangelie 33geteeld.
Zo vermaan ik u dan: qZijt mijn 34navolgers.
Daarom heb ik Timótheüs tot u gezonden, die 35mijn lieve en getrouwe zoon is in den Heere, welke u zal indachtig maken 36mijn wegen die in Christus zijn, gelijkerwijs ik alom in alle gemeenten leer.
Doch 37sommigen zijn opgeblazen, alsof ik tot ulieden 38niet komen zou.
Maar ik zal haast tot u komen, rzo de Heere wil, en ik zal dan verstaan 39niet de woorden dergenen die opgeblazen zijn, 40maar de kracht.
sWant 41het Koninkrijk Gods is niet gelegen in woorden, maar in kracht.
Wat wilt gij? Zal ik 42met de roede tot u komen, of 43in liefde en in den geest der zachtmoedigheid?