Psalm 65

1 Men looft U, Heer’, met stemmen reine,
Tot Sion openbaar;
De beloofde gaven gemeine
Betaalt men U ook daar.
En dewijl dat Gij daar wilt horen
’t Gebed Uwes volks goed,
Zo zullen daar Uw uitverkoren’
U vallen, Heer’, te voet.

2 Al mijn misdaden en mijn zonden
Waren zeer groot en zwaar;
Maar Uw goedheid, niet om doorgronden,
Vergaf die all’ voorwaar.
Wel hem dien Gij hebt uitgelezen,
Dat hij bij U zij, Heer’;
Die ook altijd bij U mag wezen,
Zonder te scheiden meer.

3 Wij zullen met d’ heerlijkheid schone
Uwes huis verzaad zijn;
D’ rijkdom, Heer’, van ’t huis Uwer wone
Zal ons wel voeden fijn.
Gij Die naar Uw goedheid verheven
Ons beschermt en bewaart,
Zult ons een goed antwoorde geven,
Naar Uw kracht zeer vermaard.

4 ’t Geheel aardrijk aan U, Heer’, hanget
Met een vertrouwen rein;
All’ die dat grote meer omvanget,
Staan vast op U allein.
Gij maakt door Uw schrikk’lijke krachten
Zeer vast de bergen groot;
Van sterkheid en van grote machten
Zijt Gij, o Heer’, niet bloot.

5 Gij kunt ook dat brullen haast stillen
Des meers, als ’t is beweegd.
De mensen ook, die woeden willen,
Gij haast te stillen pleegt.
Als de volkeren wel bemerken,
Die omher zijn, o Heer’,
Deez’ grote wonderlijke werken,
Zij zijn verwonderd zeer.

Pauze

6 Heer’, van den oosten tot den westen,
Naar Uw goedheid en woord,
Laat Gij voortkomen ons ten besten
Allerlei blijdschap voort.
Zo haast als droog is ons aardrijke,
Gij bezoekt dat voorwaar;
Met dauw en regen desgelijke,
Maakt Gij ’t rijk en vruchtbaar.

7 ’t Water springend uit de fonteine,
Maakt dit aardrijke goed
Tot tarw’ en and’re vruchten reine,
In groten overvloed.
De geploegde voren bekwame
Watert Gij t’ zijner tijd;
Gij breekt ’t aardrijk, en zijn vrucht t’zame,
Gij zeer gebenedijdt.

8 Gij versiert dat jaar overvloedig
Met Uw goederen schoon,
En laat ’t vette regenen goedig
Boven uit Uwen troon.
De hutten zelfs in de woestijne
Zijn vol vruchten meteen;
De bergen zeer vruchtbaar van wijne,
Staan lustig, groot en kleen.

9 Dan ziet men in beemden en weiden
’t Vee in groot getal gaan.
’t Veld (van de bergen afgescheiden)
Ziet men vol koorne staan.
Alzo schijnt het aardrijk t’ ontspringen
En te verblijden zeer;
Dies moeten wij juichen en zingen,
In U, van harten, Heer’.

Kopieer tekst

Vergelijk uitgaven

Kopieer tekst

Psalm 65

Inloggen

Account aanmaken

Wachtwoord wijzigen

Cookieverklaring

Functionele cookies

Analytische cookies

Maak uw keuze