Psalm 35

1 Twist, HEER’, met mijn twisters vol pracht,
Mijn bestrijders bestrijd met kracht;
Grijp den schild en wapen in handen,
Maak U op tot mijnen bijstande.
Trek dat zwaard uit, voor mij nu ga,
Hinder z’ en hen toch wedersta;
Spreek tot mijn ziel: Ik ben ’t alleen,
Die u bewaar, en anders geen.

2 Dat ze schaamrood zijn en verbaasd,
Verslagen en vol schanden haast,
Zij die altijd staan naar mijn leven,
En mij benauwen daarbeneven.
Dat zij worden gelijk dat zand,
Dat de wind snel drijft over ’t land;
Gods engel moet ze jagen all’,
En haastelijk brengen ten val.

3 Haar weg zij glad in ’t aardse dal;
Door wegen duister ende smal
Moet ze Gods engel steeds najagen,
En zonder ophouden zeer plagen;
Omdat z’ hebben mij zeer gekweld
En heimelijk netten gesteld;
Ja, zonder oorzaak toegeleit
Om mij te doden met wreedheid.

4 Onverziens zij de mense kwaad
Overvallen met schand’ en smaad;
Zijn voeten in ’t strik moeten hangen,
Daarmeed’ hij mij meende te vangen.
Doe hem toch in den kuil vergaan,
Dien hij mij te graven vangt aan;
Dan werdt mijn ziel in God verblijd,
Die ze bewaard heeft t’ allen tijd.

1e Pauze

5 Dan zullen mijn benen vrolijk
Zeggen: HEER’, wie is U gelijk,
Die den zwakken (zo elk kan merken)
Bevrijdt van dat geweld der sterken?
D’ ellendigen Gij ook bewaart,
Dat hen de boze niet bezwaart.
Vals’ getuigen zeggen mij aan
Dat ik nooit en hebbe begaan.

6 Voor goed hebben zij kwaad gedaan,
En naar mijn leven ook gestaan;
Maar zij met kruis zijnde geslagen,
Ik heb met vasten leed gedragen.
Voor hen heb ik uit ’s harten grond,
U, Heer’, gebeden t’ elken stond;
Voor hen, Heer’, zorgd’ al mijn gemoed,
Als voor een vriend en broeder goed.

7 Ik was bedroefd ende versaagd,
Als die over zijn moeder klaagt;
Maar als zij hoorden van mijn lijden,
Zij loechen tezaam met verblijden.
De ergste mensen die ik weet,
Zijn mij tegen met listen wreed;
Zonder schuld ben ik, Heer’, veracht,
Voor hen allen, dag ende nacht.

8 De spotters en vleiers meteen
Bijten t’zaam haar tanden gemeen,
Met de brassers, op mij verbolgen,
Die gaarn’ de goede taaf’len volgen.
Maak U op, Heer’, niet langer wacht,
Verlos mijn ziel, heb op mij acht;
Mijn ziel uit den angst trek toch snel,
Bevrijd die voor de leeuwen fel.

2e Pauze

9 Dan zal U danken mijn hart rein,
In ’t midden Uwes volks gemein;
Bij Uw volk zal ik U, Heer’, prijzen
En U altijd ere bewijzen.
Geef hun geen oorzaak Uwen knecht
Te bespotten; want met onrecht
Haten ze mij; en vol van nijd
Wenken zij mij uit smaad en spijt.

10 Zij spreken noch denken gans niet
Dan op twist, schaad’ ende verdriet,
En hoe zij mij, die niet ben twistig,
Zullen kunnen bedriegen listig.
Mij te spotten tot dezer stond,
Doen zij t’zaam open haren mond;
Met lachen roepen zij mij naar:
Ha, ha! ziet den schalk, hij is daar.

11 HEER’, Gij Die dezer doen wel ziet,
Laat toch dit zo voorbijgaan niet;
Wilt U van mij niet verre maken.
Maar om te richten mijne zaken,
Maak U op, Heer’, met grote macht;
Mij recht te doen zijt toch bedacht;
Opdat nimmermeer verblijd zijn
Over mij de vijanden mijn.

12 Opdat ze niet zeggen met vreugd:
Welaan, zijt goedsmoeds en verheugd,
Hij is vergaan; want zij mij smaden
En verblijden in mijne schaden.
Laat ze wezen vol van oneer,
Die in mijn kruis verblijden zeer;
Laat ze met schanden zijn bekleed,
Die hen tegen mij stellen wreed.

13 Maar laat hen eerlijk zijn verblijd,
Die mij goed wensen t’ allen tijd;
Dat ze met vreugd prijzen en zingen
Uwe macht, en den lof voortbringen
Van U, HEER’, Die Uwen knecht doet
In vrede leven met voorspoed;
Zo zal mijn tong Uw goedigheid
Altijd zingen in eeuwigheid.

Kopieer tekst

Vergelijk uitgaven

Kopieer tekst

Psalm 35

Inloggen

Account aanmaken

Wachtwoord wijzigen

Cookieverklaring

Functionele cookies

Analytische cookies

Maak uw keuze