Psalm 3

1 Hoeveel is des volks, HEER’,
Dat mij benijdt zozeer.
Hoeveel mensen mij kwellen.
Hoeveel vijanden mijn
Nu sterk te velde zijn,
Die hen tegen mij stellen.
Ik zie daar veel voorwaar,
Die tot mij spreken klaar:
Vergaan zijn al zijn krachten;
Zijn God, Die helpt hem niet
In dit kruis en verdriet.
Maar ’t zijn ijdel’ gedachten.

2 Want Gij zijt, HEER’, mijn Schild,
Die mij beschermen wilt,
En mij ere wilt geven.
Gij doet dat ik voortaan
Mag vrij openlijk gaan,
Met den hoofd’ opgeheven.
Ik heb in mijn ellend’
Mijn stem tot God gewend,
En geklaagd in dit wezen.
Hij heeft ook, naar Zijn woord,
Mijn klacht altijd verhoord
Van Zijnen berg geprezen.

3 Dies zal ik rust ontvaân,
En zeker slapen gaan,
Bewaard voor alle schade.
Ik zal des morgens klaar
Ontwaken zonder vaar;
Want God wil mij slaan gade.
Honderdduizend bijeen
Deden mij vreze geen,
Wanneer zij zulks aanvingen,
En mij wilden met haast,
Om te maken verbaasd,
Verstrikken en omringen.

4 Kom, HEER’, toon dat Gij zijt
Met mij tot allen tijd;
En dat Gij mijn vijanden
Op ’t kinnebakken slaat,
En hen breekt metterdaad
In stukken hare tanden.
Van U is ’t, o HEER’ goed,
Dat men verwachten moet
Hulp en troost vroeg en spade.
Want over Uw volk hier,
Stort Gij, HEER’ goedertier,
Zeer rijk’lijk Uw genade.

Kopieer tekst

Vergelijk uitgaven

Kopieer tekst

Psalm 3

Inloggen

Account aanmaken

Wachtwoord wijzigen

Cookieverklaring

Functionele cookies

Analytische cookies

Maak uw keuze