Psalm 142

1 ’k Riep tot den HEER’ met luider stem;
Ik smeekt’ en riep vol angst tot Hem.
’k Heb, voor Zijn aangezicht, mijn klacht
In mijn benauwdheid voortgebracht.

2 Als mij geen hulp of uitkomst bleek;
Wanneer mijn geest in mij bezweek,
En overstelpt was door ellend’,
Hebt Gij, o Heer’, mijn pad gekend.

3 Zij hebben, vol arglistigheid,
Een strik op mijnen weg gespreid;
’k Zag uit, in nood, ter rechterhand,
Maar vond noch vriend noch onderstand.

4 ’k Wou vluchten, maar kon nergens heen,
Zodat mijn dood voorhanden scheen,
En alle hoop mij gans ontviel,
Daar niemand zorgde voor mijn ziel.

5 Ik riep tot U, ik zeid’: O HEER’,
Gij zijt mijn Toevlucht, Sterkt’ en Eer;
Gij zijt, zolang ik leef, mijn Deel,
Mijn God, Wien ik mij aanbeveel.

6 Hoor mijn geschrei; ’k ben uitgeteerd,
Door mijn vervolgers overheerd;
Ai, help en red mij uit den nood,
Want hunne macht is mij te groot.

7 Voer mij uit mijn gevangenis,
Tot roem Uws Naams, die heerlijk is;
Dat mij ’t rechtvaardig volk omring’,
En vrolijk van Uw weldaân zing’.

Kopieer tekst

Vergelijk uitgaven

Kopieer tekst

Psalm 142

Inloggen

Account aanmaken

Wachtwoord wijzigen

Cookieverklaring

Functionele cookies

Analytische cookies

Maak uw keuze