1Genâ, o God, genâ, hoor mijn gebeên;
Want mijne ziel betrouwt op U alleen;
Mijn toevlucht is de schaduw Uwer vleug’len;
Ik berg mij daar voor alle tegenheên;
Totdat Uw macht den vijand zal beteug’len.
2Ik roep tot God, den Koning van ’t heelal;
Tot God, Die ’t werk aan mij voleinden zal,
Die van omhoog mij redt uit mijn ellenden,
En, hoe men woed’, mijn vijand brengt ten val;
God zal Zijn gunst en waarheid nederzenden.
3Door Gods genâ wordt mijne ziel gered,
Schoon zij rondom van leeuwen is bezet.
Ik lig, gedrukt door felle stokebranden;
Hun tongen zijn, als zwaarden, scherp gewet;
Als spiesen en als pijlen zijn hun tanden.
Pauze
4Verhef, o God, verhef U hemelhoog,
Uw ere straal’ op aard’ in ieders oog.
Zij die een net bereidden voor mijn gangen,
Zijn zelf, terwijl mijn ziel zich nederboog,
In enen kuil, voor mij bereid, gevangen.
5Uw hand, o God, heeft veilig mij geleid;
Ik ben gered; nu is mijn hart bereid;
Het is bereid, om U, mijn God, te loven;
Nu wordt Uw Naam door mij met vreugd verbreid.
Mijn psalmgezang klimm’, tot Uw roem, naar boven.
6Waak op, mijn eer; waakt op, mijn harp en luit;
Mijn zanglust streeft den dageraad vooruit;
’k Zal onder al de volken, Heer’, U prijzen;
Mijn psalmgezang zal, bij cimbaal en fluit,
Uw Naam alom de plechtigst’ eer bewijzen.
7Uw goedheid, Heer’, is groot en hemelhoog;
Uw waarheid reikt tot aan den wolkenboog.
Verhef U dan ver boven ’s hemels kringen;
Uw eer versprei’ haar luister in elks oog;
Laat ieder die door heel de wereld zingen.